Elif Burcu Atçı Artemis Arıtım

Türkiye 2017 yılında, kiÅŸi başına düÅŸen 1,385,92 m³lük su miktarı ile “su sıkıntısı çeken” bir ülke kabul edilmektedir [1]. Türkiye Ä°statistik Kurumu, Türkiye nüfusunun 2030 yılında 100 milyona ulaÅŸacağını öngörmektedir. Bu durumda, kiÅŸi başına düÅŸen su miktarının 1.120 m³/yıl olması beklenmektedir [2]. KiÅŸi başına düÅŸen bu tüketim miktarı, Türkiye’nin 2030 yılında su kıtlığı artan bir ülke olduÄŸunu göstermektedir.

Türkiye’nin Su Kaynakları Potansiyeli

Türkiye’ye yıllık olarak düÅŸen ortalama yağış miktarı 643 mm’dir. Bu miktar dünya ortalamasının oldukça altındadır ve yıllık ortalama 501 milyar m³ suya tekabül etmektedir. Bu miktarın yaklaşık yarısından fazlası (274 milyar m³) atmosferde buharlaşırken, 69 milyar m³ü yeraltına sızmaktadır. Devlet Su Ä°ÅŸleri Genel MüdürlüÄŸü’ne göre, tüketilebilecek yüzey suyu potansiyeli ise 98 milyar m³ olarak hesaplanmaktadır. Bu miktarın 95 milyar m³ü yurtiçindeki nehirlerden ve 3 milyar m³’ü komÅŸu ülkelerden doÄŸan nehirlerden saÄŸlanmaktadır. 14 milyar m³’lük çekilebilir su miktarının da eklenmesi ile Türkiye’nin toplam kullanılabilir su potansiyeli 112 milyar m3 olarak hesaplanmaktadır [1].

Türkiye’de Su Kaynakları Falkenmark indeks deÄŸerlerine göre, 1700 üzeri deÄŸerler su zengini, 1000-1700 arasındaki deÄŸerler Su stresi, 500- 1000 arasındaki deÄŸerler su kıtlığı ve 500’den küçük deÄŸeler kesin kıtlığı göstermektedir. Buna göre Tablo 2’de su kaynakları ve durumları verilmiÅŸtir. Dünya genelinde su miktarı ile nüfusun oransız dağılımı mevcuttur. Bu durum Türkiye içinde geçerlidir. Havzaların akış potansiyeli ile bu havzalardan faydalanan nüfus arasında orantısızlıklar vardır. Ülkemizdeki toplam nüfusun %28’i gibi yoÄŸun bir kısmının yaÅŸadığı Marmara Bölgesi’nde, havzalar toplam akışın sadece %4’lük kısmını toplamaktadır. Meriç, Ergene, Gediz, Büyük Menderes, Burdur Gölü, Akarçay, Konya ve Asi Nehri havzalarında yüzey ve yeraltı suyu kullanımı, su kaynaklarının kendini yenileyebilme kapasitesini aÅŸmıştır. Bu durum, havzalar üzerinde baskıyı arttırmış ve doÄŸal ekosistem üzerinde büyük bir tehlike oluÅŸturmuÅŸtur [2].

Yazının devamı için tıklayın